ჭიპის თიაქარი

ჭიპის თიაქარი – მუცლის წინა კედლის დეფექტი, რომელიც წარმოიქმნება ჭიპის მიდამოში და გამოწვეულია მუცლის კუნთების შესუსტებით ან დაზიანებით. ამ მდგომარეობამ შეიძლება გამოიწვიოს ტკივილი, დისკომფორტი და ზოგჯერ სერიოზული გართულებები, როგორიცაა თიაქრის ჩაჭედვა.

ლაპაროსკოპიული მეთოდი ჭიპის თიაქრისთვის არის თანამედროვე, მინიმალურად ინვაზიური მიდგომა, რომელიც საშუალებას იძლევა მოხდეს თიაქრის დეფექტის დახურვა და ბადის იმპლანტაცია პერიტონეუმის ქვეშ.

1. ანესთეზია
ოპერაცია ტარდება ზოგადი ანესთეზიის ქვეშ, რაც უზრუნველყოფს უმტკივნეულობასა და პაციენტის კომფორტს.

2. ტროკარების განთავსება
ლაპაროსკოპის და ქირურგიული ინსტრუმენტების შესაყვანად გამოიყენება 3 მცირე განაკვეთი:
10 მმ ტროკარი ჭიპთან.
ორი 5 მმ ტროკარი მუცლის ქვედა ნაწილში.

3. პერიტონეუმის გაკვეთა და პრეპარაცია
პერიტონეუმის ფენა იხსნება თიაქრის მიდამოში. ხდება თიაქრის ჩანთის გამოყოფა და იზოლაცია მიმდებარე ქსოვილებისგან.
4. თიაქრის ჩანთის დამუშავება
ჩანთის შიგთავსი ბრუნდება მუცლის ღრუში, ხოლო ჩანთა, საჭიროების შემთხვევაში, გადაიჭრება ან გაიკერება.

5. ბადისა და იმპლანტაციის განთავსება
დეფექტის ზომის მიხედვით, პერიტონეუმის ქვეშ თავსდება პოლიპროპილენის ან კომპოზიტური მასალის ბადე.
ბადე ფიქსირდება ტაკერით ან თვითსტაბილიზაციის ტექნოლოგიით.

6. პერიტონეუმის დახურვა

პროცედურის დასასრულს პერიტონეუმი იკერება, რაც უზრუნველყოფს ბადის სრულ დაფარვას და მუცლის ღრუს დაცვას.

1. მინიმალურად ინვაზიური მიდგომა
მცირე ზომის განაკვეთები იწვევს ნაკლებ ტკივილს, მცირე ნაწიბურებს და სწრაფ გამოჯანმრთელებას.

2. სწრაფი რეაბილიტაცია
პაციენტები ცხოვრების ჩვეულ რიტმს უბრუნდებიან 7-10 დღეში, რაც განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია აქტიური ცხოვრების წესისთვის.

3. მრავალრიცხოვანი თიაქრების ერთდროული მკურნალობა
ლაპაროსკოპიის დახმარებით შესაძლებელია სხვა თიაქრების იდენტიფიკაცია და ერთდროული მკურნალობა.

4. თიაქრის რეციდივის დაბალი რისკი
ბადის სტაბილური ფიქსაცია და პრეპერიტონეული განთავსება ამცირებს დეფექტის ხელახლა წარმოქმნის შანსს.

5. შედარებით ნაკლები ტკივილი და გართულებები
ღია მეთოდთან შედარებით, ნაკლებია ნერვის დაზიანებისა და ინფექციის რისკი.