სიმსუქნე, როგორც დაავადება

ჭარბი წონა და სიმსუქნე – ეს არის ქრონიკული, პროგრესირებადი დაავადება, რომელიც გულისხმობს ჭარბი ცხიმის დაგროვებას ორგანიზმში და იწვევს სიცოცხლისთვის სახიფათო დაავადებებს.

სიმსუქნის ხარისხის განსაზღვრისთვის გამოიყენება BMI ინდექსი – სხეულის მასის ინდექსი, რომელიც გამოითვლება ადამიანის წონის (გამოსახული კილოგრამებში) შეფარდებით მის სიმაღლესთან კვადრატში.

სიმსუქნე საყურადღებო ხდება მას შემდეგ, რაც აღნიშნული მაჩვენებელი გარკვეულ ზღვარს გადასცდება. სიმსუქნის დიაგნოზი ისმევა, როცა BMI აღემატება 30 კგ/მ² – ს , ხოლო BMI 25+ ის შემთხვევაში საქმე გვაქვს ჭარბ წონასთან.

სიმსუქნესთან ასოცირებულია თანმხლები პათოლოგიები, როგორებიცაა: დიაბეტი ტიპი 2, არტერიული წნევა, მაღალი ქოლესტერინი, ართრიტი, დეპრესია, ობსტრუქციული ძილის აპნოე და ა.შ.

BMI არ ითვალისწინებს სხეულის ცხიმის და კუნთოვანი მასის პროპორციას. მაგალითად, სპორტსმენებს, რომლებსაც აქვთ მაღალი კუნთოვანი მასა, შეიძლება ჰქონდეთ მაღალი BMI, მაგრამ არ იყვნენ ჭარბი წონის ან მსუქანი.

BMI არ აჩვენებს, სად არის ცხიმი განაწილებული სხეულში. მუცლის ცხიმი (ცენტრალური სიმსუქნე) დაკავშირებულია მეტაბოლურ დაავადებებთან, მაგრამ ეს მონაცემი BMI-ში არ ჩანს.

ბავშვებსა და მოზარდებში BMI ნაკლებად საიმედოა, რადგან მათი სხეულის განვითარება და ზრდა განსხვავებულია.

სიმსუქნის სპეციფიურ ფორმას წარმოადგენს მუცლის ე.წ. “აბდომინალური” სიმსუქნე, რომელიც მოიაზრებს წელის გარშემო არსებულ ცხიმის მასას. ქალის შემთხვევაში წელის გარშემოწერილობა აჭარბებს 89 სმ-ს,   ხოლო მამაკაცის შემთხვევაში 101-სმ-ს. “აბდომინალური სიმსუქნე” ბარიატრიის ქირურგებისთვის წარმოადგენს დამატებით მაჩვენებელს. BMI მკურნალობის ტაქტიკის განსაზღვრისას წარმოადგენს ერთ-ერთ კრიტერიუმს. BMI – თან ერთან აუცილებელია შეფასდეს პაციენტის ჯანმრთელობის ზოგადი მდგომარეობა.